Gisteren voor Roelfke Blaauw haar bijzondere paard Gina een craniosacraal behandeling mogen geven. Op weg naar haar toe in de auto liet ze precies voelen wat er moest gebeuren. Waar mijn handen moesten liggen door in mijn lichaam, wat auto aan t rijden was, te laten voelen wat zij voelde….
En wat was t mooi om te zien hoe ze tijdens de behandeling precies dat losliet, wat nodig was.
Roelfke zei: ze staat bijna te slapen… Daarna volgde een schok en meestal een geeuw, de kenmerken die we met onze ogen kunnen zien.
Er gebeurt echter zoveel meer. Daarvoor moeten we anders durven waarnemen. Een mooi voorbeeld hiervan staat beschreven in het boek van Michael Roads: “gesprekken met de natuur. (Een van mijn leermeesters in dit leven…)
Voor wie geïnteresseerd is hierbij een klein stukje uit de inleiding: “ De natuur is een prachtig ontworpen kunstwerk, een fantastische, ingewikkelde, altijd bewegende eenheid, waarvan wij deel uitmaken. Wij mensen uit de beschaafde wereld voelen ons niet langer een met de natuur.
De laatste eeuwen zijn wij toeschouwers geworden…
De gevoelige vrouwelijke functies van de rechter hersenhelft grotendeels in onbruik geraakt en weggekwijnd. Deze poëtische en fantasierijke krachten kunnen de levende eenheid bevatten.
Besef dat ieder van ons een druppel is van de eeuwigheid, een geestelijk wezen dat is ondergebracht in een tempel, het lichaam, dat ons in staat stelt te functioneren in de zware dichtheid van de materiële wereld.
Wij zijn zo doordrongen van het bewustzijn van de toeschouwer dat we te gemakkelijk aannemen dat onze gidsen ons van buiten af zullen toespreken. Maar de waarheid is dat wezens uit de hogere werelden ons in onze eigen gedachten toespreken.
Alles is denken; in ons denken versmelten wij met hogere wezens.“
Dit geldt ook voor de communicatie met de dieren. Gina gaf precies aan wat ze wel en wat ze niet wilde. Ik had een aantal technische grepen voorbereid, nou die mocht ik weer mee naar huis nemen. Maar aansluiten bij de frequentie van haar lichaam, ja graag…
Na de behandeling stonden Roefke en ik te voelen wat er was gebeurd. Ik probeerde de woorden te vinden. Roefke vond ze: Haar lichaam voelt opgeruimd…. 
Wat een wijsheid leren de dieren ons. Gina dank je wel!
